เราก็ทำการสำรวจโรงพยาบาลต่างต่าง จากข้อมูลในเว็บกระทู้ชื่อดัง ว่าสถานพยาบาลใดนั้นจะได้มาตรฐาน มอก.ISO.WINDOWS.and.WALLPAPER 9002 กันบ้าง
ข้อมูลก็เจาะลึกลงไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อ มีป้ายสีฟ้า ติดกับโรงพยาบาลที่ขึ้นชื่อพอกันป้ายสีแดง บริเวณชั้น 1 ของศูนย์จักรวาลพันทิพย์พลาเศร้า
ก่อนมา ก็สำรวจอาการมาแล้ว คือรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับสมุนมือขวาก่อนจะส่งให้หมอผ่าตัด ..เราก็ทำการวิจัยราคาผ่าตัดทั่วไป ก็พบว่าอาการนี้ จะมีค่าผ่าตัดจากขั้นต่ำเท่านั้นบาท ถึง ราคาขั้นสูงเท่านี้บาท ..หรือเรียกให้เข้าใจง่ายคือ จะจ่ายถูก หรือจะบวกค่าโง่ ก็ขึ้นอยู่กับการสืบค่าผ่าตัดก่อนส่งมือหมอ
เมื่อไปถึงที่ หมอก็สัมภาษณ์ไอคิวผู้นำส่งก่อนเลย
R: มาซ่อมการ์ดจอครับ การ์ดจอตายในหน้าที่
หน่วยแพทย์ฉุกเฉิน: ครับ ขอดูโน๊ตบุ๊คหน่อยครับว่ารุ่นอะไร
R: (ถอดกระเป๋าออกจากหลังตนเอง แล้วนำผู้ป่วยออกมาแผ่ให้ทีมแพทย์ตรวจสอบเบื้องต้น)
R: เฮชพีครับ รุ่นยอดนิยม
-- คำว่า 'ยอดนิยม' ในที่นี้ คือ ยี่ห้อที่ขึ้นชื่อในเรื่องการเจ็บป่วยและเข้าโรงพยาบาลบ่อย --
หน่วยแพทย์ฯ: รุ่น XYZ นะครับ โอเค ..เดี๋ยวตามผมมาเลย
ขณะนั้นเอง ผู้เขียนก็เดินตามต้อยต้อย เป็นหอยแมงภู่ติดตูดทีมแพทย์คนหนึ่งไป
หน่วยแพทย์ฯ: แล้วรู้ราคามั้ยครับ ว่าค่าซ่อมมันเท่าไร
โอ้ ! คุณหมอ -- ผมคารวะในคำถามเก็งกำไรแสกหน้าสิบแต้มของหมอมาก
คือ ตรงไปตรงมาเลย ถ้าผมไม่รู้ หมอจะฟันราคาแล้วนะ เสียจิ้นเลยนะ
และสำหรับผม ถ้าตรงมา ผมจะตรงไปกลับ
R: สองพันห้าครับ
หน่วยแพทย์ฯ: อันนี้ราคาจากไหนอ่ะครับ
R: เว็บ เอ๊กซ์เอ๊กซ์เอ๊กซ์ ครับ -- ซึ่งผมก็มั่วชื่อเว็บไป มันไม่มีหรอก แต่ราคาน่ะของจริง
R: ก็ -- ผมดูราคามา ช่วงราคาก็จะอยู่ที่ 2,000 ถึง 3,000 นะครับ
หน่วยแพทย์ฯ: งั้นผมขอ 2,800 ละกันนะพี่
ขอกันตรงตรง น่ารักแบบนี้ ผมก็จัดให้ครับ
R: 2,500 แล้วกันครับ เพราะยังไง ผมก็จะเอาอย่างอื่นมาซ่อมอีก
หน่วยแพทย์ฯ: โอเคครับ
หน่วยแพทย์คนดังกล่าวตอบอย่างทันทีโดยไม่ทิ้งช่วงแกพเวลาเพื่อทบทวน
แล้วผมก็ส่งลูกน้องมือขวาเข้าห้องผ่าตัดไปเรียบร้อย
ส่วนตัวผมเองก็เหาะไปหาลูกค้าย่านตัวเมืองซึ่งไกลออกไปจากพันทิพย์พลาเศร้าพอสมควร จนเมื่อปฏิบัติภารกิจจะเสร็จสิ้น ทางทีมแพทย์จึงติดต่อมาให้มารับลูกสมุนกลับไปได้แล้ว เกะกะร้าน -- ผู้เขียนจึงได้ไปรับทีมงานกลับ เป็นอันจบสิ้น
ปรากฎว่าที่แจ้งทีมแพทย์รักษาไว้ 3 อาการ แต่มันขาดการบำบัดไปหนึ่งรายการ ..ผู้เขียนก็ไม่ได้อะไร แล้วบอกว่าเดี๋ยวจะมาอีกวันหนึ่ง เพราะอยู่รอลูกสมุนผ่าตัดไม่ได้ เนื่องจากมีนัดทานข้าวเย็น
ทันใดนั้นก็สาวเท้าออกจากโรงพยาบาลเป็นอันเรียบร้อย.. แต่เพราะอะไรไม่รู้ เมื่อจ่ายตังและกำลังจะเดินออกจากร้าน รู้สึกว่าตัวเองโง่ๆ ยังไงบอกไม่ถืก ทั้งที่สืบข้อมูลมาอย่างแจ่มกระโทก ..หรือมันเป็นตัวเราที่เมก้าพารานอยด์แดkไปเอง ? อันนั้นก็ยังไม่เข้าใจ บอกไม่ถืก
สองวันถัดมา
เอาสมุนมารักษาอาการแขนชา ชิฟท์ตัวอักษรไม่ขึ้น
ซึ่งก็ตามแผนงานเดิม -- เราต้องศึกษาข้อมูลค่ารักษาก่อนที่จะประเคนลูกสมุนให้หมอปู้ยี่ปู้ยำ -- ก็เป็นอันรู้แล้ว กระจ่างกานิเย่แล้ว ว่าราคานี้นอนแน่
แล้วก็ให้ทีมแพทย์รักษาเช่นเดิม
แล้วไอ้ตอนจ่ายตัง -- วูบความรู้สึกแห่งความโง่เขลามันก็บินเข้ามาเกาะไหล่ผมเหมือนแมงวันตอมข้าวผัดกระเพราในร้านอาหารตามสั่งตอนกลางวัน
..ทำไมวะ ?
ทำไม ฉัน ต้องรู้สึกเขลา
ก็ทำการบ้านมาแล้ว รู้แล้ว ราคานี้ -- นอนมาเลย นอนสไลด์เข้าช่องประตูลูกหมามาเลย
แล้วทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนหลอกฟะ ?
ใครมีข้อมูลเพิ่มเติม ทิ้งไว้ได้ที่กล่องคอมเม้นท์ไม่ว่าจะเป็นคอมเม้นท์ด้วย Google+ หรือ Facebook ก็ตามนะครับ จะถือเป็นพระคุณยิ่ง
ปล.ผมไม่มีรางวัลนำโชคให้สำหรับข้อมูลนะครับ ถือว่าอนุเคราะห์ผมแล้วกันนะครับ -- อนุโมทนาล่วงหน้า
>> ฝากคอมเม้นต์แลกเบอร์โทร !
โปรดบอกความนัยกับผม